ହନୁମାନ ଚାଳିଶା

ଶ୍ରୀମାନ ବିହାରୀ ଦାସ

ବନ୍ଧୁବର୍ଗ ପ୍ରାଚୀନ ଭୂତକାଳୀୟ ପ୍ରଶଂସନୀୟ ଶ୍ରୀ ତୁଳସୀ ଦାସଙ୍କର ବିରଚିତ ହିନ୍ଦିଭାଷାରେ ହନୁମାନ ଅଷ୍ଟକ ରହିଥିଲା ତାହା ଉତ୍କଳୀୟ ପକ୍ଷରେ ଅସୁବିଧାଜନକ ହେଉଥିବା ଭାବି ଉତ୍କଳ ଭାଷାରେ ଅନୁବାଦ କରି ଆପଣମାନଙ୍କ ଚାକ୍ଷୁଷ କରାଇଲି । ଯେଉଁମାନଙ୍କର ହନୁମାନଙ୍କର ଚରିତ୍ରରେ ଶ୍ରଦ୍ଧାଥାଏ ସେମାନଙ୍କର ପ୍ରିୟବୋଧ ହେବ ଭାଇମାନେ ! ଯାହାର ଇଚ୍ଛାହୁଏ ନେଇ ଆତ୍ମବିଚାର ପୂର୍ବକ ପଠନ କରିବା ହେଉନ୍ତୁ ।

ଶ୍ରୀମାନ୍‌ ବିହାରୀ ଦାସ ମହନ୍ତ

ମହାରାଜ ସମ୍ୱଲପୁର

ଶ୍ରୀ ଗୋପଳଜି ମଠ

ରାଗ (ରାମକେରି)

ଶ୍ରୀଗୁରୁ ଚରଣ ସରସି      ଜରେ ରହୁ ମୋଧ୍ୟାନ ।

ତାଦାତ୍ମ୍ୟ ଭୃଙ୍ଗ ସ୍ୱରୂପରେ      କରଇଁ ଆସ୍ୱାଦନ । ୧ ।

ସେହି ପାଦରଜ ମୁକୁର      କାନ୍ତି ଆଭାକୁ ସ୍ମରି ।

ଖଣ୍ଡିବି ଅଶେଷ କଳୁଷ      ଭବୁଁ ଯିବି ନିସ୍ତରି । ୨।

ଗୁରୁ ରୂପୀଯେ ରଘୁରାଣ      ବିଶୁଦ୍ଧ କୀର୍ତ୍ତିପାର ।

ରାମଚନ୍ଦ୍ର ଗୁଣ ଗାଇଣ      ବାଲ୍ମିକ ସେ ଉଦ୍ଧାର ।୩।

ଧର୍ମଅର୍ଥ କାମ ମୋକ୍ଷାଦି      ଦେବା କର୍ତ୍ତା ଈଶ୍ୱର ।

ଦାସ ଅନୁଚର ତାଙ୍କ      ଅଟନ୍ତି ମହାବୀର ।୪।

ତାଙ୍କଧ୍ୟାନେ ଫଳଦ ହେବେ       ନିଶ୍ଚୟ ତତ୍ତ୍ୱ ରଖି

କୃପାକରି ଫଳଦ ହେବେ             ଅନଭିଜ୍ଞତା ଦେଖି ।୫।

ଧ୍ୟାନରେ ପବନ ନନ୍ଦନ      ମୋ ନିବେଦନ ଘେନ ।

ବଳ କୈାଶଳ ବିଦ୍ୟାଧନ      ଦେଇ କ୍ଳେଶ ଖଣ୍ଡନ ।୬।

ଅବଶ୍ୟ ସୁଦୟା କରିବେ      ଏହି ଭରସା ମୋର ।

ହୁନମାନ ସ୍ତୁତି ଶୁଣିଲେ      ଦୟାହେବ ନିକର ।୭।

ରାମଚନ୍ଦ୍ରଙ୍କ ପରିକର      ଅସୀମ ବଳଶାଳୀ ।

ଅଞ୍ଜନୀ କୁମାର ପବନ      ନନ୍ଦନ ମହାବଳୀ ।୮।

ବିକ୍ରମରୂପେ ମହାବୀର      ବଜ୍ର ଅଙ୍ଗ ସେ ଲୋଭା ।

ଅଧର୍ମିଙ୍କର ହନ୍ତା ପ୍ରଭୁ      ଧର୍ମଧାରକ ପ୍ରଭା ।୯।

କନକ ବର୍ଣ୍ଣ ଶୋଭାନିତ      ଜ୍ୟୋତିତବ ପ୍ରଖର ।

ବିଜ୍ଞାନ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଅଙ୍ଗେ ତବ      କର୍ଣ୍ଣେକୁଣ୍ଡଳ ସାର ।୧୦।

କୁଞ୍ଚିତ କେଶରେ ଜଡ଼ିତ      କନକ କାନ୍ତି ଆଭା ।

ହସ୍ତରେ ବଜ୍ର ଶୋହୁଅଛି      ଜୟ ପତାକା ଶୋଭା ।୧୧।

ଯଜ୍ଞୋପବିତ ସ୍କନ୍ଧଦେଶେ      କଟୀବନ୍ଧ କାଛଟା ।

ଶିବାତ୍ମଜ କେଶରୀ ପୁତ୍ର      ତେଜ ପ୍ରଖର ନିଷ୍ଠା ।୧୨।

ଚତୁର୍ଦ୍ଦଶପୁରେ ବିଖ୍ୟାତ      ବିଜୟ ନାମେ ଖ୍ୟାତି ।

ଗୁଣ ସାଗର ହେ ଚତୁର       ବିଦ୍ୟାପୂର୍ଣ୍ଣ ସୁକାନ୍ତି ।୧୩।

ଶ୍ରୀରାମଙ୍କ କାର୍ଯ୍ୟେତତ୍ପର      ଆଜ୍ଞାମାତ୍ରେ ତା କରି ।

ରଘୁବରଙ୍କର ଚରିତ୍ର      ଶୁଣନ୍ତି ସ୍ନେହ ଧରି ।୧୪।

ରାମ ଲକ୍ଷ୍ମଣ ସୀତାଙ୍କର      ମନ ମୁଗ୍ଧ କାରକ ।

ସୂକ୍ଷ୍ମରୂପେ ଅଶୋକମନେ      ସୀତା ଦର୍ଶନେ ଭେଖ ।୧୫।

ବିକଟ ଭୀମାକାର ହୋଇ      ଲଙ୍କାକୁ ଦଗ୍ଧ କଲ ।

ଭୀମାକାରେ ପ୍ରଚଣ୍ଡରୂପେ      ଅସୁରଙ୍କୁ ମାଇଲ ।୧୬।

ଶ୍ରୀରାମଙ୍କ କାର୍ଯେ ତାତ୍ପର୍ଯ୍ୟ       କଲପ୍ରେମକୁ ଧରି ।

ସଞ୍ଜିବନୀ ଆଣି ଲକ୍ଷ୍ମଣ      ପ୍ରାଚୀକୁ ରକ୍ଷାକାରୀ ।୧୭।

ଶ୍ରୀରାମଚନ୍ଦ୍ର ପ୍ରଭୁଙ୍କର      ଆଲିଙ୍ଗନ ପାଇଲ

ରଘୁନାଥଙ୍କର ପ୍ରଶଂସା      ସୁପାତ୍ର ତୁମ୍ଭେ ହେଲ ।୧୮।

ଶ୍ରୀରାମ କହନ୍ତି ହେହନୁ      ଭ୍ରଥପରିତୁ ବନ୍ଧୁ ।

ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ସ୍ନେହରେ ସୁପାତ୍ର      ଶୋଭିତ ପୂର୍ଣ୍ଣଇନ୍ଦୁ ।୧୯।

ସହସ୍ର ଅଙ୍ଗ ସେ ରାବଣ      ତୁମ୍ଭଯଶ ଗାଆନ୍ତି ।

ଏହା ପ୍ରକାଶି ରାମଚନ୍ଦ୍ର      ପ୍ରେମାଲିଙ୍ଗନ ଚିନ୍ତି ।୨୦।

ସନକାଦି ବ୍ରହ୍ମା ନାରଦ      ମୁନିଏ ଆଦି ଗଣ ।

ସରସ୍ୱତୀ ଯମ କୁବେର      ଆବର ଦେବ ଗଣ ।୨୧।

ଅନନ୍ତ ଦିଗ ପାଳାଦିରେ      ହୋଇଛ ଖ୍ୟାତ ପନ୍ନ

ସୁଗ୍ରୀବରଙ୍କ ଉପକାର      ରାମଚନ୍ଦ୍ର ମିଳନ ।୨୨।

ରାଜପଦ ସେ ଯେ ପାଇଲେ      ତୁମ୍ଭବୁଦ୍ଧି କୌଶଳେ ।

ତବ ବୁଦ୍ଧିଜ୍ଞାନେ କପୀଶ      ପଦପାଇ ରହିଲେ ।୨୩।

ତୁମ୍ଭଜ୍ଞାନରେ ବିଭୀଷଣ      ହେଲା ସେ ଲଙ୍କେଶ୍ୱର ।

ଚତୁର୍ଦ୍ଦଶ ଲୋକ ଜାଣିଲେ      ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ କାର୍ଯ୍ୟେ ବୀର ।୨୪।

ଦ୍ୱାଦଶ ସହସ୍ର ଯୋଜନେ      ରବି ପ୍ରକାଶ ମାନ ।

ଖେଳ କଉତୁକେ ମଧୁର      ଫଳ ଜାଣି ଭକ୍ଷଣ ।୨୫।

ଶ୍ରୀରାମ କରୁଁ ଅଙ୍ଗଳିକା      ପାର ମୁଖେ ରଖିଲ ।

ରତ୍ନାକରକୁ ଲଘିଂଗଲ      ମନେ କ୍ଷୋଭ ନ କଲ ।୨୬।

ଅସାଧ୍ୟକୁ ସାଧ୍ୟ କରତା      ଅଗମ୍ୟରେ ଗମନ ।

କ୍ଷିତିରେ ଦୁର୍ଗମ ସ୍ଥାନକୁ      ଯିବାକୁ ନାହିଁ ଆନ ।୨୭।

ରାମଚନ୍ଦ୍ରଙ୍କ ଦ୍ୱାର ପାଳ      ଶ୍ରୀରାମ ଆଜ୍ଞା ବିନା ।

ପ୍ରବେଶ ହୋଇ ନ ପାରନ୍ତି      ଦେଖି ତୁମ୍ଭ ଯାତନା ।୨୮।

ତୁମ୍ଭେ ସୁରକ୍ଷକ ନିର୍ଭୟ      ଚତୁର୍ଦ୍ଦଶ ଭୁବନ ।

ତବ ଶରଣା ପନ୍ନଥିଲେ      ସବୁ ସୁଖ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ।୨୯।

କୋପହେଲା କାଳେ ଗର୍ଜନେ      ତ୍ରିଲୋକ ଭୟକରି ।

ମହାବୀର ରାବ ଶୁଣନ୍ତେ      ସ୍ଥାନ ସେ ତ୍ୟାଗକାରି ।୩୦।

ତୁମ୍ଭେ ରକ୍ଷାକର୍ତ୍ତା ଯାହାର      କାହାକୁ ନାହିଁ ଭ୍ରାନ୍ତି ।

ଆପଣଙ୍କ ନିଜ କୋପରେ      ଆପେ ଶାନ୍ତି ଭଜନ୍ତି ।୩୧।

କୋପହେଲା କାଳେ ଗର୍ଜନେ      ତ୍ରିଲୋକ ଭୟଙ୍କରି ।

ଶ୍ମଶାନ ବାସୀଭୂତ ପ୍ରେତ      ନାମ ଶୁଣନ୍ତେ ଡରି ।୩୨।

ନାନାକ୍ଳେଶ ରୋଗରୁ ମୁକ୍ତ      କରିବା ସାମର୍ଥ୍ୟତା ।

ନିରନ୍ତର ଧ୍ୟାନ ଧାରକ      ହନୁମନ୍ତ କରତା ।୩୩।

ସଂକଟରୁ ମୋକ୍ଷ କରିବେ      ଅବଶ୍ୟ ବଳବନ୍ତ ।

ଦୃଢ଼ ବିଶ୍ୱାସ ରଖି ହୃଦେ      ଧ୍ୟାନେ ରଖ ନିରତ ।୩୪।

ମନ ବଚନ କର୍ତ୍ତବ୍ୟରେ      ରଖିଥିବ ଯେ ଚିତ୍ତ ।

ନାନା ଆପଦରୁ ରଖିବେ      ଧ୍ୟାୟ ସେ ହନୁମନ୍ତ ।୩୫।

ସୃଷ୍ଟି ସଂରକ୍ଷକ ଶ୍ରୀରାମ      ତପୋବନାଧି କାରୀ ।

ତାହାଙ୍କ କାର୍ଯ୍ୟ ସୁଚାଳକ      ମହାବୀର ହୁଁ କାରୀ ।୩୬।

ଆତ୍ମଜ୍ଞାନରେ ଆଉଦେଖ      ଯାହାର ଯେ କଳ୍ପନା ।

ଇଚ୍ଛାରୁ ବଳିକରି ଲଭ      ଅଧିକରେ ଭାବନା ।୩୭।

ଚାରି ଯୁଗରେ ହନୁମନ୍ତ      ବିଖ୍ୟାତ ତୁମ୍ଭ ଅଛି ।

ଜଗତ ଉଜ୍ୱଳ ପ୍ରସିଦ୍ଧ      ହନୁ ପାଇଁ ରହିଛି ।୩୮।

ସାଧୁ ସନ୍ଥ ଧର୍ମ ରକ୍ଷକ      ତୁମ୍ଭେ ହେ ମହାବୀର ।

ଦାନବ ହନ୍ତା ସେ ହୋଇଣ      ରାମଙ୍କ ପ୍ରିୟବର ।୩୯।

ବ୍ରହ୍ମନିରୂପଣ ଅଷ୍ଟାଙ୍ଗ      ନବ ରସଜ ଜ୍ଞାନ ।

ଜନକାତ୍ମଜା ଆନନ୍ଦରେ      ଦେଇ ଅଛନ୍ତି ଦାନ ।୪୦।

ସ୍ତମ୍ଭନ ମୋହନ ଉଚ୍ଚାଟନ      ବଶୀକରଣ ସବୁ ।

ରାମଙ୍କ ଅଙ୍ଗେଥିବା ଧନ      ଚିନ୍ତିଲେ ତୁ ପାଇବୁ ।୪୧।

ଏବର ମିଥିଳା ନନ୍ଦନୀ      ଠାରୁ ପାଇଣ ଅଛ ।

ସହୋଦ୍ର ବନ୍ଧୁ ପ୍ରାୟ ହୋଇ      ଦାସତ୍ୱ ନେଇ ଅଛ ।୪୨।

ତୁମ୍ଭଙ୍କୁ ଭଜିଲେ ଶ୍ରୀରାମ      ଚନ୍ଦ୍ରଙ୍କୁ ସେ ପାଇବ ।

ଜନ୍ମଜନ୍ମାନ୍ତର ଦାରିଦ୍ର୍ୟ      ଦୁଃଖ ପାସୋର ଯିବ ।୪୩।

ପ୍ରାଣାନ୍ତେ ଶ୍ରୀରାମଙ୍କବାସ      ବୈକୁଣ୍ଠ ପୁର ଯିବ ।

ଅନ୍ୟଜନ୍ମରେ ହରିଭକ୍ତ      ନିଶ୍ଚୟ ସେ ପାଇବ ।୪୪।

ଅନ୍ୟଦେବତାଙ୍କ ଆଶ୍ରୟ      ଖୋଜିଲେ ନାହିଁ ଲାଭ ।

ହନୁମନ୍ତଙ୍କ ଆଶ୍ରୟରେ      ପ୍ରାପ୍ତ ହେବ ବିଭବ ।୪୫।

ସଙ୍କଷ୍ଟୁ ଉଦ୍ଧାରି ଦୁଃଖକୁ      ନାଶିବେ ମହାବୀର ।

ରଖି ଶୁଦ୍ଧ ଚିତ୍ତ ସେ ହନୁ      ବଳବନ୍ତକୁ ସ୍ମର ।୪୬।

ଜୟ ଜୟ ହେ ହନୁମନ୍ତ      ଗୁଣବୁଦ୍ଧି ସାଗର ।

ଦୟାକର ସେ ଗୁରୁଦେବ      ଜ୍ଞାନ ଦେବା ପ୍ରକାର ।୪୭।

ହନୁମନ୍ତଙ୍କର ଚାଳିଶା      ଶତବାର ସ୍ମରିଲେ ।

ସଙ୍କଷ୍ଟ ବନ୍ଧନରୁ ମୁକ୍ତ      ସୁଖ ସମ୍ପଦମିଲେ ।୪୮।

ବିଜ୍ଞଜନେ ଘେନହୃଦୟେ      ସ୍ମର ଏହି ଚାଳିଶା ।

ଉମାଗୈାରୀ ସାକ୍ଷରେକହେ      ପୁରାଅ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଆଶା ।୪୯।

ମହାପୂଜ୍ୟ ତୁଳସୀ ଦାସ      ଶ୍ରୀହରିଙ୍କ କୋୟର ।

ଆହେ ହନୁମନ୍ତ ସୁଦୟା      କରିବ ସମୋଭର ।୫୦।

ରଙ୍ଗବର୍ଣ୍ଣ ନେତ୍ର ଗାତ୍ରଜା      ଲାଙ୍ଗୁଡ଼ ରଙ୍ଗାବାର ।

ଦାନବରେ ଦର୍ପ ଦଳନେ      ବଜ୍ର ଅଙ୍ଗ ସୁନ୍ଦର ।୫୧।

ଜୟବୀରବର ହେ ହନୁ      ତୁମ୍ଭ ପାଦେ ଶରଣ ।

ସଙ୍କଷ୍ଟ ଧାରକ ଭାବିଣ      କଲି ଏହା ଜଣାଣ ।୫୨।

ତୁଳସୀଦାସଙ୍କ ରଚିତ      ଉତ୍କଳ ଭାଷା କରି ।

ଅନୁବାଦରେ ଜଣାଇଛି      ଦୀନ ହୀନ ବେହାରି ।୫୩।

ସଂକଟମୋଚନ ସ୍ତୋତ୍ର

ରାଗ (ପୁର)

ବାଲ୍ୟକାଳେ ଭାବି ପ୍ରେମରସଛବି ରବିଙ୍କି ଭକ୍ଷିଲ କୁତୂହଳେ ।

ତ୍ରିପୁରାନ୍ଧକାର ଭୟେ ଥରହର ଆପଦୁଁ ଉଦ୍ଧାର ନ ଲଭିଲେ ।

ଦେବତାଦିଗଣ ଭଜିତୁମ୍ଭଧ୍ୟାନ ସଙ୍କଷ୍ଟୁମୋଚନ ସେ ଭାସ୍କର ।

କିଏ ନ ଜାଣନ୍ତି ତୁମ୍ଭର ବିଭୁତି ସଙ୍କଷ୍ଟମୋଚନ ମହାବୀର ।

ବାଳିର ଯେତ୍ରାସ ସୁଗ୍ରୀବର ବଂଶ ଉଜିଗିରି ଦାସ ସେ ରହିଲେ ।

କାଳହୃଦେ ଧରି ପ୍ରଭୁମେଳ କରି ବିଷୟ ଜଣାଇ ରାମ ମୂଳେ ।

ଦ୍ୱାରପାଳ ହୋଇ ଶପଥକୁ ଦେଇ ମୁନି ଶ୍ରେଷ୍ଠଥିଲେ ସେହି ସ୍ଥଳେ

ହୋଇ ଦ୍ୱିଜବେଶ ହୋଇଣ ପ୍ରବେଶ ପ୍ରଭୁସଙ୍ଗ ମେଳ ବିହିକଲେ

ସୁଗ୍ରୀବର ତ୍ରାସ କରିଅଛ ନାଶ ମୁହିଁ ତବ ଦାସ କଷ୍ଟହର ।

କିଏ ନଜାଣନ୍ତି ତୁମ୍ଭର ବିଭୁତି ସଙ୍କଷ୍ଟ ମୋଚନ ବୀରବର ।

ସୀତାଖୋଜିବାର ଅଙ୍ଗଦସଙ୍ଗର ମେଳହେବା ଭାବ ହୃଦୟର ।

ସୁଗ୍ରୀବରରାଜନ ନିଷ୍ଠୁର ବଚନ ଖୋଜି ଆଣିଦିଅ ମହାବୀର ।

ସମ୍ବାଦ ନ ଆଣି ଯେ ଆସିବଜାଣି ପ୍ରାଣହରାଇବ ନିଶ୍ଚେ ଜାଣ ।

ବାନ୍ଧକରି ପଣ ସମୁଦ୍ରାଦିସ୍ଥାନ ନପାଇଣ ଚିହ୍ନ ମନଛନ୍ନ ।

ସଙ୍ଗେଥିବା ଜନ ସର୍ବେ ହତଜ୍ଞାନ ବିଭାବିଣଗଲ ଭାବଉର ।

କିଏନ ଜାଣନ୍ତି ତୁମ୍ଭର ବିଭୁତି ସଙ୍କଷ୍ଟ ମୋଚନ ହନୁବୀର ।

କାପଟ୍ୟ ହୃଦୟ ଦେଖାଇବା ଭୟ କକ୍ଷାବାନ୍ଧ ମନେ ଦଶାନନ ।

ରାକ୍ଷସୀଙ୍କ ପଲ ରଖିସୀତା ସ୍ଥଳ ପରିଚୟରେ ଶୋକ ନାଶିଣ ।

ସେହିକାଳ ଜାଣି ଆହେବୀର ମଣି ଦାନବଗଣଙ୍କ ହନ୍ତାହେଲ ।

ଭାବିମର୍ମଭାବ ସୀତାଙ୍କର ଠାବ ମୁଦ୍ରିକା ଦେଇ ସନ୍ତୋଷ କଲ ।

ଅଶୋକ ସେବଣ କରିରଣଭଣ ଲଙ୍କା ପୋଡ଼ି କଲ ନାରଖାର ।

କିଏ ନଜାଣନ୍ତି ତୁମ୍ଭର କିରତି ସଙ୍କ ଷ୍ଟ ମୋଚନ ଜୀବବର ।

ଯୁଦ୍ଧ କାଳବାର୍ତ୍ତା ଲକ୍ଷ୍ମଣବ୍ୟବସ୍ଥା ବଜ୍ର ଶ୍ରୀହାରିଲା ସେ ରାବଣ ।

ହୋଇ ହତଜ୍ଞାନ ସମସ୍ତେ ଉଚ୍ଛନ୍ନ ଔଷଧ ନେବାକୁ ଗଲପୁଣ ।

ସୁଷେଣଙ୍କ ବାଣୀ ହୃଦେ ତାହାଗୁଣି ଦ୍ରୋଣଗିରି ଉପାଡ଼ି ଆଣିଲ ।

ଆଣି ସଞ୍ଜବନୀ ପ୍ରୟୋଗରେ ଜାଣି ଲକ୍ଷ୍ମଣଙ୍କୁ ଜୀବନ୍ୟାସ ଦେଲ ।

ସେ ଯେ ରଘୁରାଣ ସୈନ୍ୟଦିସଙ୍ଗେଣ ଉଚ୍ଚାରିଲେ ତବ ଜୟସ୍ୱର ।

କିଏ ନଜାଣନ୍ତି ତୁମ୍ଭର ବିଭୁତି ସଙ୍କଷ୍ଟ ମୋଚନ ହନୁବୀର ।

ରାବଣ ଯୁଦ୍ଧରେ ହତଜ୍ଞାନଭରେ ଅହିମାଳ ଶର ପ୍ରହାରିଲା ।

ରଘୁବାର ସୈନ୍ୟ ସେନାଶବନ୍ଧନ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଅହି ଘୋଟିଥିଲା ।

ଶ୍ରୀରାମ ଲକ୍ଷ୍ମଣ ଦେଖି ହତଜ୍ଞାନ ତୁମ୍ଭେ ରଖିପଣ ଯାଇପୁଣି ।

ଗରୁଡ଼ ଆଣିଣ ସଙ୍କଷ୍ଟ ଖଣ୍ଡିଣ ସୈନ୍ୟ ଆନନ୍ଦ ତୁମ୍ଭରି ଘେନି ।

ରାବଣର ଗର୍ବ କଲତୁମ୍ଭେ ଖର୍ବ ଆନନ୍ଦ ପ୍ରଫୁଲ୍ଲ ରାମଉର ।

କିଏ ନ ଜାଣନ୍ତି ତୁମ୍ଭର ବିଭୁତି ସଙ୍କଷ୍ଟ ମୋଚନ ବାନାତୋର ।

ଭାଇବନ୍ଧୁ ଗଣ କରି ପ୍ରେମଧ୍ୟାନ ଅହିରାବଣ କପଟ କରି ।

ଶ୍ରୀରାମ ଲକ୍ଷ୍ମଣ ପାତାଳ ଭୁବନ ଘେନିଗଲା ଦେବାକୁ ସଂହାରି ।

ଅଭୟା ଭୈରବୀ ରଖାଇଣଛବି ବଳଦେବା ଭାବି ସେ ଯେଥିଲା ।

ତୁମ୍ଭେ ଯାଇକରି ସୈନ୍ୟତାର ମାରି ଖଣ୍ଡିଲ ତାଶିରି ନାଶଗଲା ।

ପୁତ୍ର କରିରାଜା ବଜାଇଣ ବଜା ରାବଣର ହେଜା ନାରଖାର ।

କିଏ ନଜାଣନ୍ତି ତୁମ୍ଭର ବିଭୁତି ସଙ୍କଷ୍ଟ ମୋଚନ ନାମତୋର ।

ସୁରନରଙ୍କର କାର୍ଯ୍ୟର ବେଭାର ବଡ଼ଲୋକ ଚିହ୍ନି ଖ୍ୟାତି ହୁଅ ।

ସାମାନ୍ୟ ମୋଦୁଃଖ ଏହାକୁ ନ ଦେଖ କରୁଛି ବିବେକ ଲାଗେଭୟ ।

ଯେବେ ଅଛିପଣ ସଙ୍କଷ୍ଟ ଖଣ୍ଡନ ବେଗେ ଆସିକରି ମହାବୀର ।

କିଏ ନଜାଣନ୍ତି ତୁମ୍ଭର ବିଭୁତି ସଙ୍କଷ୍ଟ ସୋଚନ ନାମ ତୋର ।

ନିର୍ଦ୍ଦୋଷରେ ପ୍ରାସ ଲଭି କାରାବାସ ଭକ୍ତିଭାବେ ହନୁମାନ କୀର୍ତ୍ତି ।

କଲେ ସୁସ୍ୱରେ ଗାୟନ ଶୁଣି ହନୁମାନ ଖଣ୍ଡିଲେ ତୁଳସୀ ଦାସ ଭ୍ରାନ୍ତି ।

ଏହି ଅଷ୍ଟକ ଉଚ୍ଚାରି ସଙ୍କଷ୍ଟରୁ ପାରି ଲଭିଲେ ଉଲ୍ଲାସ ଭାବ ।

ପ୍ରକାଶକ ହେଲେ ସାଧୁ ସନ୍ଥ ମେଳେ ସଙ୍କଷ୍ଟ ମୋଚନ ସାରଭାବ ।

ହିନ୍ଦିଭାଷାସ୍ଥିତ ଉତ୍କଳରେ ଯୁକ୍ତ ଅନୁବାଦ ମୋର କରିବାର ।

ବେହାରିଦାସ କହିଲି ଭଜିମହାବଳୀ ହନୁମାନଙ୍କ ସଦାକୋୟର ।

ଆହେ ମହାବୀର ତୁମ୍ଭପରିକର ସଙ୍କଷ୍ଟୁ ଉଦ୍ଧର ବୀରବର ।

ଗଦ୍ୟରେ କବିର କହି ଅଛନ୍ତି

ରିତୁପନ୍ନ ନାମକ ଏକ ବିଶାଳ ବନ, ତହିଁରେ ଶ୍ରୀକଣ୍ଠନାମକ ପର୍ବତ ରହିଅଛି । ଚନ୍ଦ୍ର ସରୋଜର ପୁଷ୍କରିଣୀ ମହାପ୍ରେମଦାୟକ ଶୁଭ ସ୍ଥାନଅଟେ । ଗିରି ନିକଟବର୍ତ୍ତୀ ସେଠାରେ ବନକନ୍ୟା ଅଞ୍ଜନୀ ଶିବଙ୍କୁ ଇଚ୍ଛାକରି ତପସ୍ୟା କରୁଥିଲେ । ଅଞ୍ଜନୀ ମହା ତପସ୍ୟାବତୀ ଓ ଶାନ୍ତମତି ସାଧ୍ୱୀ ସତ୍ୟବତୀ ଥିଲେ । ଏକ ସମୟରେ ଅତି ଅନିଳ ପ୍ରଖର ମାର୍ତ୍ତଣ୍ଡ କିରଣରେ ଶ୍ରମିତ ହୋଇ ସେଠାରେ ପ୍ରବେଶ ହେଲେ । ଆହା କି ଆନନ୍ଦଦାୟକ ! ସରୋବର ସନ୍ନିକଟରେ ନାନାବୃକ୍ଷମାନଙ୍କଦ୍ୱାରା ଘନଘନ ପଲ୍ଲବରେ ଛାୟାହୋଇ ରହିଅଛି । ବସନ୍ତ ସନ୍ତତ ମନମୁଗ୍ଧାକାରକରେ ରହିଥିବା ହେତୁ ବସନ୍ତ ତାହାଦେଖି ଶୟନରେ ଇଚ୍ଛା କଲେ । ସଙ୍ଗେ ୨ ସେହି ବସନ୍ତ ପବନ ବାଜି କାମୋଦ୍ଦୀପନ ଅର୍ଥାତ୍‌ କନ୍ଦର୍ପ ଉଦ୍ଦୀପନରେ ବସନ୍ତର ରେତସ୍ଖଳିତ ହେଲା । ସରୋବରରୁ କମଳପତ୍ର ଆଣି ମହାଯତ୍ନ ପୂର୍ବକ ପୁଡ଼ିଆବାନ୍ଧି ରଖିଲେ । ସ୍ତ୍ରୀମାନଙ୍କର ଚଞ୍ଚଳମଳି ସ୍ୱଭାବ ହେତୁ ବୀର୍ଯ୍ୟନମଣି କଣ ରଖା ହୋଇ ଅଛି ଭାବି ଅଞ୍ଜନୀ ତାହା ଭକ୍ଷଣ କଲେ । ସେହି ଭକ୍ଷଣରେ ତାଙ୍କର ଗର୍ଭାବସ୍ଥା ହେଲା । କାଳାନ୍ତରେ ଦୈବ ଯୋଗେ ପବିତ୍ରତାରେ ସେଠାରୁ ବସନ୍ତ ଆସିଲେ ପତ୍ର ପୁଢ଼ିଆ ଖୋଜିବସିଲେ ଭାବିଲେ ଅଗ୍ନିରେ ଦଗ୍ଧ କି ହୋଇଗଲା, ଏହାଭାବି ବିଶାଦଯୁକ୍ତ ହେଲେ ସେଠାରେ ଅଞ୍ଜନୀ କହିଲେ ତୁମ୍ଭେ କିଏ କାହିଁକି କଣ ଖୋଜାହେଉ ଅଛି । ଏହା କହିବାରୁ ପବନ କହିଲେ ମମବୀର୍ଯ୍ୟ କମଳ ପତ୍ରରେ ବାନ୍ଧିରଖିଥିଲି । ଏହାକହି ବନରୁ ବାହୁଡ଼ିଗଲେ । ଅଞ୍ଜନୀ ସେଠାରେ ମନ ମଳିନତା କଲେ ।

ଭାବିଲେ ଅକର୍ମକରି ମନ ସନ୍ତାପିତ ହେବାର କାରଣ କି ? ମୋର ଉଦରକୁ ମୁଁ ଚିରିପକାଏଁ । ଏହାକହି ଉଦରକୁ ଚିରି ବସିଲେ ବିଶ୍ୱେଶ୍ୱର ମହାଦେବ ଆକାଶ ବାଣୀ କଲେ । ‘ରେ ହନୁମନ୍ତ ମହାକଷ୍ଟକାରକ’ । ଏହା ଶୁଣି ଅଞ୍ଜନୀ ସମୀପବର୍ତ୍ତନୀ ହେଲେ । ଶିବ କହିଲେ ଏହା ପ୍ରମାଣକଥାନେଇ ମନରେ ରଖ ମୋର ଏକାଂଶରୁ ତୋରଗର୍ଭରେ ପୃଥିବୀର ପ୍ରଶଂସାକାରକ ପୁତ୍ରଜନ୍ମ ହେବ । ଶ୍ରୀରାମ ଭକ୍ତ ସାହସିକ ଧୀଶକ୍ତିବାନ୍‌ ବିଖ୍ୟାତ ହନୁମନ୍ତବୀର ତବ ଗର୍ଭସ୍ଥିତ ପୁତ୍ର ମମ ଏକାଦଶରୁଦ୍ର ଧାରକରେ ଜାତ ହେବ । ଦେବତାଙ୍କ କାର୍ଯ୍ୟସିଦ୍ଧି ସଂଗ୍ରାମରେ ଯୁଦ୍ଧର ବୀରମୂର୍ତ୍ତିଧାରକୋତ୍ପତି ହେବ । ଅଞ୍ଜନୀ କହିଲେ ହେପ୍ରଭୁ ମୁଁ ଅବଳା ନିର୍ଦ୍ଦୋଷରେ ମୋର ପ୍ରତି ଦୋଷ ଲାଞ୍ଛନା ରହିବାର ଏହା ବିଚାର କରନ୍ତୁ ।

ଆକାଶବାଣୀ କେଶରୀନାମକ କପୀନ୍ଦ୍ର ମହାପ୍ରକାଣ୍ଡ ରୂପରେ ଶମ୍ଭୁସେବାରେ ମଗ୍ନ ଅଛନ୍ତି-। ଏଠାରେ ଅଞ୍ଜନୀମଧ୍ୟ ତପଯୋଗରେ ରହିଥିଲେ । ଅନ୍ୟଆଡ଼େ କେଶରୀକପିନ୍ଦ୍ର ତପସ୍ୟା ସାଧନରେ ପ୍ରବୃତ୍ତ ଥିଲେ । ହରଆଜ୍ଞାକ୍ରମେ ଧର୍ମ ଚିନ୍ତାହେତୁ ଏଠାରେ ଉଭୟଙ୍କର ପାଣିଗ୍ରହଣ ସମ୍ପନ୍ନ ହେଲା । ସଂସାର ପ୍ରସାଦ ତ୍ରିଲୋକରେ ଖ୍ୟାତହେଲା । ଦେବତା ମୁନିଗଣ ସର୍ବେ ଆନନ୍ଦ ପ୍ରକାଶ କଲେ । ଏଠାରୁ ଅଞ୍ଜନୀଙ୍କ ଉଦରକୁ ମହାବୀର ହନୁମନ୍ତ ଦୀର୍ଘାୟୁ ଦେବତାଙ୍କର ସହାୟରେ ବିଷ୍ଣୁଙ୍କର ଭକ୍ତ ମହାବଳବନ୍ତ ମୂର୍ତ୍ତିଧାରକ ହୋଇ ଜନ୍ମ ହେଲେ ।

ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ